Nadat tot ieders verbazing het Klimaatakkoord en de Circulaire Economie in de verkiezingen van maart geen enkele rol speelden, lijken milieu en klimaat nu centraal te staan bij de kabinetsonderhandelingen.

Met Groen Links zijn de onderhandelingen weliswaar stukgelopen, maar met zo’n beetje alle denkbare variaties zal milieu hoe dan ook één van de centrale thema’s worden. Dat kan niet anders…

In de tussentijd worden nu taakgroepen gevormd die invulling moeten geven aan de transitie-agenda’s, als uitwerking van het Grondstoffenakkoord. Hiermee moet Nederland circulair worden in 2050. In een circulaire economie wordt alles zo ontworpen en vervaardigd dat de levensduur, maar ook herbruikbaarheid en recyclebaarheid zijn gemaximaliseerd.

Het zorgt in vele sectoren voor nieuwe initiatieven die ons dichter bij die circulaire toekomst moeten brengen. Maar terwijl tal van partijen voortvarend aan de slag gaan, is een ‘paar deuren verder’ een Europese organisatie genaamd ECHA, bezig met het lanceren van het ene na het andere voorstel om gevaarsclassificaties aan stoffen te hangen. Classificaties die er voor gaan zorgen dat in de praktijk hergebruik en recycling onmogelijk worden, als hier geen halt aan wordt toegeworpen. ECHA is ooit door de Europese Unie ingesteld om de samenstelling van chemicaliën transparanter en veiliger te maken, maar inmiddels volledig losgezongen van de realiteit.

Met name kunststof- en metaalrecycling ondervinden nu problemen, maar de dreiging kan zo overslaan naar de papier en kartonketen. Denk aan de impact die voedselwaakhond Foodwatch nu al heeft op het gebruik van gerecycled papier en karton voor voedselverpakkingen door zonder enige nuance te blijven hameren op mogelijke gevaren voor de volksgezondheid van sporen minerale oliën in oudpapier. Zonder dat hier feitelijk onderzoek naar heeft plaatsgevonden.Tegelijkertijd zorgen de initiatieven rond de circulaire economie voor een opleving van een discussie waarvan we jaren geleden dachten dat deze voor eeuwig was begraven: luierrecycling. Juist een artikel waar geen sprake is van schaarste aan grondstoffen, en waar alle gezondheidsrisico’s die hierboven worden geschetst, zich feitelijk voordoen bij recycling. Zeker als het gaat om incontinentiemateriaal.